Najbliższy przyjaciel padyszacha, pasza Ibrahim, w cywilu szwagier władcy, gdyż poślubił siostrę Sulejmana Hatice. Padyszach powierzając mu tę funkcję pominął wielu bardziej doświadczonych pretendentów, czym zapewne młody władca naraził się pozostałym dostojnikom. Kto wie? Uczynił to może nie przez wzgląd na przyjaźń, może nie z powodu powinowactwa rodzinnego, ale z wdzięczności za prezent, jaki wcześniej dostał od paszy Ibrahima - niewolnicę nazywaną Roksolaną. Niezależnie od powodów nominacji była to decyzja trafna.

Ibrahim Pasza urodził się w Pardze (ówcześnie Republika Wenecka, dzisiaj Grecja) w 1493 roku.Był synem rybaka z Pargi. W wieku 10 lat został sprzedany jako niewolnik, gdzie później stał się sługą sułtana Sulejmana Wspaniałego i jednocześnie jego najlepszym przyjacielem. Ibrahim był synem rybaka Manolisa z Pargi, nazywał się wówczas Theo. Miał brata bliźniaka. Od ukochanej matki jeszcze jako dziecko nauczył się gry na skrzypcach. Pewna muzułmanka wzięła go na służbę nieopodal Manisy, gdzie pewnego dnia jego grę na skrzypcach usłyszał młody książę Sulejman. Zaprzyjaźnił się z Ibrahimem i wziął go na służbę, jako swego sokolnika. Razem spędzali czas na snuciu wielkich planów na przyszłość, m. in. o podboju Rzymu.

Następnie ożenił się z siostrą sułtana – Hatice.

W 1523 roku stłumił powstanie Ahmeda Paszy w Egipcie, który był niezadowolony z wyboru nowego Wielkiego Wezyra. Brał udział podczas Bitwy pod Mohaczem w 1526 roku, podczas Oblężenia Wiednia w 1529 roku oraz w latach 1532-1534 brał udział w wojnie persko-tureckiej. 

Bardzo przysłużył się dla Państwa Osmańskiego. Wielki Wezyr, który potrafił zachować zimną krew, walczyć do upadłego, wychodzić zwycięsko z każdej bitwy. Ibrahim, który potrafił być okrutny, przebiegły i sprytny, ale też potrafił walczyć o tych, których kochał. Dyplomata, który miał w sobie wielki potencjał. 
Moim zdaniem, nawet jeśli zawładnęła nim pycha, stał się zbyt władczy, nie zasłużył na taką karę. Nie mógł zagrażać Sułtanowi, ponieważ nawet jeśli był Wielkim Wezyrem, na tron wstąpić nie mógł. Był Grekiem i to było niemożliwe.

Ibrahim Pasza - najlepszy Wielki Wezyr w historii państwa Osmanów. Miał świetne wykształcenie, znał bodajże 8 języków, jeden z największych strategów wojennych, głowny mentor Mustafy oraz Mehmeda, a poprzez Nasuha Bajazyda. Każdy ma swoje dobre strony oraz złe jak każdy człowiek. Jakby dalej był wezyrem nie dopuściłby Selima do tronu. Ale cóż, duma Sułtana oraz dobre rady Hurrem = śmierć. Miał dobre stosunki z książetami, sułtankami oraz z wojskiem którym rządził i flotą. Jeśli by miał osmańskie geny z niego byłby świetny sułtan. Nie dziwię się że na niego leciały Hatice, Nigar, Sah. Jak dla mnie wzór polityka.

Podczas małżeństwa z Hatice doczekał się trójki dzieci, z których pierwsze zmarło. Niestety, po jakimś czasie ich miłość osłabła - Ibrahim zauważył bowiem, że żona traktuje go jako sługę swojej dynastii, a nie partnera lub ukochanego. Nawiązał wówczas romans z od dawna zakochaną w nim Nigar Kalfą. W tym celu zaaranżował jej małżeństwo z Nasuhem Efendim, które pan młody zakończył już w noc poślubną. Od tego momentu Ibrahim żył potajemnie ze swoją kochanką. W końcu jednak zrozumiał, że nadal kocha Hatice i zakończył romans. Wkrótce okazało się jednak, że Nigar spodziewa się dziecka. Romans wyszedł na jaw, lecz Ibrahim wyruszył wówczas na wojnę, w związku z czym ukaranie go od razu było niemożliwe.

Lata dzierżenia najwyżej po sułtanie władzy w państwie osmańskim spowodowały, że Ibrahim stał się o wiele za bardzo pewny siebie. Posłów przyjmował jak król i podkreślał, że jest równy padyszachowi, że żadnej decyzji nie podejmie on, nie poznawszy zdania swojego Wielkiego Wezyra. Pycha Paszy nie spodobała się sułtanowi. Wcześniej już wybaczał swojemu przyjacielowi, jednak uznał w końcu, że jego Wielki Wezyr pozwala sobie na zbyt wiele wynosząc siebie ponad sułtana.

Ibrahim został oskarżony o spisek i w 1536 roku został stracony z polecenia sułtana.

Ciało Ibrahima oddano Nasuhowi Efendiemu, aby pochował go tak, by nikt nie znał miejsca jego pochówku, nawet sułtan.

Zgromadził dużą kolekcję obrazów i rzeźb. Do dziś w jego dawnym pałacu znajduje się muzeum malarstwa.