📼 "Przy tym wszystkim, co działo się w moim życiu - działo się w mojej głowie - chciałam z Tobą porozmawiać. Naprawdę porozmawiać. Chociaż raz. To była szansa, której nigdy nie mieliśmy w szkole ani w pracy. Szansa, by zapytać: Kim jesteś ?"

📼 ‘Jeśli słyszysz piosenkę, która wywołuje u ciebie łzy, a nie chcesz już płakać, nie słuchasz jej więcej. Ale nie da się uciec od samego siebie. Nie można postanowić, że się już nie będzie siebie oglądać. Wyłączyć zgiełku w swojej głowie."

📼 ‘Chcę wcisnąć "Stop" w walkmanie i przewinąć, cofnąć całą tę rozmowę. Cofnąć się w przeszłość i ostrzec ich. Albo zrobić coś, by się w ogóle nie poznali. Ale nie mogę. Nie można przewinąć przeszłości."

📼 "Nikt nie wie ze stuprocentową pewnością, w jakim stopniu jego postępowanie odbija się na życiu innych. Bardzo często nie mamy choćby bladego pojęcia. Mimo to robimy, co nam się żywnie podoba."

📼 "Włóczyłam się tak godzinami, wyobrażając sobie, że mleko gęstnieje i pochłania mnie całą. Myśl, że mogłabym zniknąć - tak po prostu - podnosiła mnie na duchu."

📼 "Samobójstwo. Takie wstrętne słowo."

📼 ‘[...] ty czy zauważyłaś tę bliznę, to piętno które na mnie zostawiłaś? A wy, pozostali, zauważyliście swoje? Gdzie tam. Głowę daję, że nie. Ponieważ większość z nich nie da się dostrzec gołym okiem."

📼 "Staliśmy tam z plecami opartymi o futrynę z drinkami w dłoni i konaliśmy ze śmiechu. A mimo to uczucie samotności, które mi towarzyszyło, gdy przyszłam, ogarnęło mnie znowu. Ale nie byłam sama. Wiedziałam o tym. Po raz pierwszy od bardzo dawna dogadywałam się z kimś ze szkoły. Zatem, na miły Bóg, jak to możliwe, że czułam się tam samotna? Bo chciałam. Tylko tyle mogę powiedzieć. Tylko to wydaje mi się sensowne. Ile już razy zbliżyłam się do kogoś i zaraz potem dostawałam bolesną nauczkę? Tu wszystko niby wyglądało dobrze, ale wiedziałam, ze kryje w sobie zalążek cierpienia. Że w każdej chwili może się zmienić w coś okropnego. I o wiele, wiele boleśniejszego niż w poprzednich razach."

📼 "Kiedy starasz się komuś pomóc i przekonujesz się, że nie możesz do niego dotrzeć, dlaczego później mścisz się na nim?"

📼 "Hmm, czego dokładnie się spodziewaliście? Bo sama słyszałam już tyle wersji, że nie wiem, która cieszy się największym wzięciem. Ale wiem, która ma najmniejsze prawda."

📼 "Jezu, to potworne nie wiedzieć już w co wierzyć. Co jest prawdziwe."

📼 "W końcu powiedziała zdanie, które tłukło mi się po głowie przez resztę tej nocy. -Nie musisz się o mnie troszczyć, Clay. Ale to robiłem, Hannah. I chciałem robić. Mógłbym ci pomóc. Tylko że kiedy próbowałem, odepchnęłaś mnie. Niemal słyszę jej głos, słyszę, jak wypowiada moją następną myśl. -Więc dlaczego nie próbowałeś bardziej?"

📼 "Woleli nam wbijać do głowy, ile jest x do π, zamiast pomagać lepiej zrozumieć siebie i innych."

📼 "Ale nie da się uciec od samego siebie. Nie można postanowić, że się już nie będzie siebie oglądać. Wyłączyć zgiełku w swojej głowie."

📼 "Nie sposób wrócić do tego, co było kiedyś. Co nam się wydaje, że jest."

📼 "Tak naprawdę do nas należy tylko teraz"

📼 "Przede wszystkim zaś chciałam, by mnie poznali. Dostrzegli coś więcej niż te bzdury, które sądzili, że o mnie wiedzą. Prawdziwą mnie."

📼 "Obaj wybuchamy śmiechem. Fajne uczucie. Ulga. Jak śmiech na pogrzebie. Może niestosowny, lecz zdecydowanie potrzebny."

📼 "To właśnie uwielbiam w poezji. Im bardziej jest abstrakcyjna, tym lepiej. Najfajniejsze są wiersze, w których nie wie się, co poeta miał na myśli. Można snuć przypuszczenia, ale nigdy nie ma pewności. Nie na sto procent. Każde słowo, specjalnie dobrane, może mieć milion różnych znaczeń. Czy jest znakiem, symbolem innego pojęcia? Częścią większej, ukrytej metafory?"

📼 "Bo niby nie, nie odepchnąłem jej. Nie przysporzyłem jej cierpień ani w ogóle nie zrobiłem nic, by ją zranić. Zostawiłem ją tylko samą w tamtym pokoju. A byłem jedyną osobą, która miała szansę do niej dotrzeć i uratować przed nią samą. Sprowadzić ze ścieżki, na którą weszła."