Nasza droga Hermiona, znana nam wszystkim z serii książek, jak i filmów o Harrym Potterze ma już 38 lat. Jak ten czas szybko leci... Z tej oto okazji zapraszam was na "urodzinowy prezent", czyli post poświęcony właśnie jej osobie. 

Imię i nazwisko: Hermioa Granger 
wiek: 38 lat 
data urodzenia: 19 września 1979
status krwi: Mugolak 
patronus: wydra 
Bogin: profesor McGonagall z wieścią o oblanych egzaminach 
różdżka: Winorośl, 10 i 3/4 cala,  włókno ze smoczego serca 

Hermione poznajemy jako młodą czarownie już prawie na początku pierwszej książki, czyli na początku Kamienia filozoficznego, gdzie dosiadła się do przedziały w pociągu, który był wcześniej zajmowany przez Harryego i Rona Weasleya. Wkrótce cała trójką została najlepszymi przyjaciółmi, potocznie zwanych przez fanów Golden trio. W Hogwarcie trafiła do Gryffindoru z czego się cieszyła. Tutaj mógł być cień wątpliwość nad skierowaniem ją do Ravenclawu dzięki jej niesamowitej inteligencji jaką posiadała, ale swoją niezwykła postawą, zaangażowaniem i odwaga, wiele razy pokazała, że jest gryfonką z krwi i kości. Jak doskonale wiemy i wspomniałam już o tym wcześniej, Hermiona była mugolakiem, czyli jej rodzice oboje byli mugolami, bardziej zrozumiale dla osób, które nie znają serii- jej rodzice byli zwykłymi ludźmi, nic nie łączyło ich z magia. Żyli sobie spokojnie, pracując jako dentyści w mugolskim świecie. Z powodu swojej "brudnej krwi" dziewczyna nie raz była wyśmiewana i szykanowana. Głownie przez Draco, oraz innych czarodziei wysokich rodów. 

W ostatniej części, będąc w dworze Malfoyów niejaka Bellatrix Lestrange (Jedna z najbardziej niebezpiecznych i nieobliczalnych śmierciożerców) postanowiła trochę poznęcać się nad Hermioną, więc wycięła jej na ręce napis Mudblood, czyli szlama (Bardzo obrażliwy tytuł, nadawany mugolaką). 

Miała niezwykły zapał do nauki, jej wyniki były zawsze jednymi z najlepszych w klasie, a nawet w szkole. Już przed pierwszym rokiem swojej edukacji, Hermiona przeczytała całą Historię Hogwartu, czyli grubą i potężną książkę. Na lekcjach prawie zawsze znała odpowiedź na pytanie zadanie przez profesora, często nawet odpowiadała na nie bez pytania, przez co np. Snape odejmował ich domowi punkty. Stała się przez to zbyt pewna siebie i zarozumiała. Ale potrafiła swoją inteligencją niesamowicie pokierować. Wiele razy to własnie przez jej zdobytą wiedzę nasi bohaterowie uchodzili z życiem. 

Była też bardzo dobrą osobą, wrażliwą na krzywdę innych. Będąc na 4 roku założyła stowarzyszenie W.E.S.Z. ( Stowarzyszenie Walki o Emancypacje Skrzatów Zniewolonych). Chodziło w niej o to, żeby uwolnić skrzaty domowe, które według Hermiony były źle traktowane, a i owszem. wielka ilość skrzatów była traktowana bardzo niedobrze, ale same stworzenia nie widziały w tym nic złego. Nie chciały jej pomocy, więc nie dość, że inni uczniowie śmieli się z jej pomysłu, to nie miał on nawet racji bytu. 

Jej relacje z Ronem Weasleyem przez kilka lat były mocno napięte i było pomiędzy nimi wiele sporów. Mimo to byli bardzo dobrymi przyjaciółmi i zawsze mogli na sobie polegać.  Na piątym roku nauki w Hogwarcie, zaczynała rozumieć, że Ron jest dla niej kimś ważniejszym niż przyjaciel. Z czasem stworzyli parę. Związek burzliwy i nieprzewidywany. Mieszanka dwóch totalnie innych charakterów, ale właśnie ta odmienność ich dopełniała i jak dla mnie ich miłość jest piękna i jedną z najlepszych w serii. Będąca razem do dziś dnia. Mają razem dwoje dzieci. Córkę Rose, oraz syna Hugona. Potomstwo bardzo ich przypomina. Rose to czysta Hermiona. Inteligentna, poukładana i ładna. Hugo natomiast to mocno roztrzepany chłopiec, który nie do końca wie co się dookoła niego dzieję, ale jeżeli przyjdzie co do czego potrafi ruszyć swoją rudą główka. 

Teraz Hermiona odnosi sukcesy zawodowe będąc panią minister otoczoną szczęśliwą rodzina. Pamiętając pewnie o szalonych szkolnych latach. O przygodach tych spokojniejszych jak i tych niebezpieczniejszych. Kto wie, może teraz siedzi przy stole otoczona rodziną i przyjaciółmi, świętując swoje 38 urodziny i ,wspominając to co było kiedyś i już nigdy nie wróci. Koniecznie napiszcie jej najlepsze życzenia na jakie tylko was stać.