*Oczami Federico *

Plan się udał. Matteo jest wkurzony, a ja jestem szczęśliwy. Ale czy na pewno? Co tym zyskałem? No nic, bo ani Ludmiła ani Matteo się do mnie nie odzywają. A Luna trzyma się ode mnie z daleka. Może wybiorę się do Violetty? I pójdziemy razem do Studia? Tak to dobry pomysł. Wyszedłem z domu i ruszyłem w stronę domu Castillo. Zapukałem, a po chwili drzwi otworzyła mi Olga.

- Oooo Federico, wita j chłopcze - uściskała mnie.

- Dzień dobry Olgo. Jest Violetta?

- Tak, je śniadanie w jadalni. Na pewno się ucieszy jak Ciebie zobaczy.

- Dziękuje - wszedłem do środka. - Cześć Violu.

- Federicooooo cześć -przytuliła mnie. - Nie wierzę, że tu jesteś. Tęskniłam.

- To uwierz. Też tęskniłem,dlatego przyleciałem. Masz plany na dziś? - spytałem.

- Miałam iść do Studia pomóc Angie.

- To wybiorę się z Tobą,dawno tam nie byłem.

- Świetnie, idziemy?

- Tak - wyszliśmy z posiadłości Violetty.

* W Studiu On Beat *

- Violu chodź - złapałem dziewczynę za rękę i pociągnąłem do sali muzycznej.

Stanąłem przy pianinie i zacząłem śpiewać "En mi mundo". Dziewczyna szybko do mnie dołączyła.

- Fede czasami brakuje mi takich momentów - powiedziała smutno.

- Mi też, od kiedy każdy z nas ruszył własnym torem to już nie to samo.

- Zgadzam się. Tak dawno nie widziałam Francesci i Diego, ponieważ wyjechali do Włoszech, a Broduey z Cami do Brazylii. Leon nagrywa płytę w Los Angeles.

- A co z resztą? -spytałem.

- Naty i Maxi są w Hiszpanii, a Ludmiła mieszka ze swoim tatą w Argentynie więc często się widujemy.

- To takie dziwne... Bo jeszcze tak nie dawno skakałyście sobie do gardła, a teraz jesteście jak siostry.

- Wiesz Fede pewne rzeczy się zmieniają, a niektóre pozostają - dała mi sójkę w bok.

- Czy ja wiem?

- Kochasz ją?

- Ludmiłę?

- Nie, Francescę. Oczywiście, że Ludmiłę.

- Tak bardzo to widać?

- Oj Fede Fede - przytuliła się do mnie. - Jeśli ją kochasz to walcz o jej serce.

- Dzięki. Może pójdziemy pomóc Angie?

- Tak, jasne prawie o tym zapomniałam.

Udaliśmy się do pokoju nauczycielskiego.

*Oczami Matteo *

Jeszcze tylko zajęcia teatralne i w końcu będę mógł pójść na wrotki. Ostatnio tylko one mnie odprężają. Zadzwonił dzwonek, a ja wszedłem do klasy. Nauczyciel kazał nam się dobrać w pary, więc postanowiłem dołączyć do Luny.

- Hej Kelnereczko.

- Cześć Królu Pawiu.

- Będziesz ze mną w parze?- spytałem.

- No nie wiem.

- Nie daj się prosić -zrobiłem minę smutnego szczeniaczka, czym ją rozbawiłem.

- No dobrze.

Nauczyciel powiedział, że bez zaufania do partnera w grze aktorskiej nie ma dobrej sztuki. Mieliśmy robić ćwiczenia na zaufanie.

- No dawaj Luna. Na pewno Cię złapię.

- Boję się, że upadnę.

- Nie ufasz mi?

- Ufam, ale to jest bardzo ryzykowne.

Stanąłem za jej plecami i szepnąłem do ucha.

- Zaufaj mi, tak jak zaufałaś mi na wrotkach.

- Okey - powiedziała i powoli opadła w moje ramiona.

Patrzyłem się w jej piękne zielone oczy. Niestety ten cudowny moment przerwał nam dzwonek oznajmiający koniec lekcji.

- No to cześć - pożegnała mnie Luna i wyszła.

* W domu *

- Matteo zrobiłam twoje ulubione danie - poinformowała mnie Diana.

- Super, dawno nie jadłem spaghetti bolognese.

- Siadaj do stołu a ja zaraz Ci nałożę.

Poszedłem do jadalni i oczywiście zastałem tam Federico, ale nie był sam. Był z Violettą.

- Cześć Matteo -przywitałam mnie brązowooka.

- Cześć Viola. Cześć Fede.

- Cześć bracie. Co dobrego przygotowała Diana? - spytał.

- Spaghetti -odpowiedziałem i w tym momencie weszła gosposia z potrawą. Nałożyła każdemu i wyszła mówiąc "smacznego".

- Co tam u Ciebie Matteo? -spytała mnie Violetta.

- Dobrze, ostatnio występowałem z Ludmiłą na Openie - i tymi słowami trafiłem w czuły punkt mojego braciszka.

- Serio? Czemu nic mi nie powiedzieliście? Przyszłabym zobaczyć wasz występ.

- Na stronie Rollera oraz na Stylu i Szyku jest nasz występ, więc możesz obejrzeć.

- Muszę się pochwalić, że też występowałem - odezwał się Fede.

- Poważnie? - zdziwiła się brunetka.

- Tak, z koleżanką Matteo .Luna czyż nie, bracie? - jak on umie mnie wkurzać.

- Tak - wysyczałem przez zęby.

* Oczami Violetty *

Atmosfera w jadalni się zagęściła. Musiałam jakoś przełamać to napięcie.

- Muszę kiedyś wystąpić na Openie - powiedziałam.

- Jestem pewien, że dostaniesz najwięcej braw - dodał Federico.

- Więcej niż ty i Luna?

W tym momencie bliźniak mojego przyjaciela odszedł od stołu i zniknął.

- Powiedziałam coś nie tak?

- Nie. Po prostu wstał lewą nogą. Może obejrzymy występy z Opena? - zaproponował.

- Świetny pomysł.

Resztę dnia spędziłam w pokoju Federico oglądając filmiki.

*Oczami Matteo *

Nie wytrzymam dłużej z nim w jednym pomieszczeniu. Idę do pokoju. On uwielbia robić mi na złość. Ale ja się odpłacę. Wykręciłem numer do Lu.

- Halo?

- Cześć Ludmi, bądź za godzinę w Rollerze.

- Hej Matteo. Po co jeśli mogę wiedzieć?

- Tego dowiesz się na miejscu. Pa.

- Pa.

Rozłączyłem się, zabrałem plecak z wrotkami i wybiegłem z domu krzycząc "Idę do Rollera!"

* Godzinę później *

Czekałem na Ludmiłę jak na szpilkach. Mam nadzieję, że zgodzi się na mój pomysł.

- Matteo co stało się takiego ważnego, że nie chciałeś mi powiedzieć przez telefon? - spytał.

- Co ty na to bym nauczył Cię jeździć na wrotkach?

- Ja i wrotki to niemożliwy duet. Więc nie.

- No weź będzie fajnie.Nawet mam dla Ciebie wrotki - zza pleców wyciągnąłem parę wrotek w panterkę,które idealnie pasują do stylu dziewczyny. Zauważyłem, że się jej podobają. 

- Są bardzo ładne i w ogóle w moim guście, ale odpada. Ja nie jeżdżę.

- Jak widzę boisz się jeździć z królem toru.

- Że czego ja się boję? - i tu ją mam. - Ja się niczego nie boję, a tym bardziej jazdy z Tobą na wrotkach.Dawaj je - podałem jej parę wrotek.

- Chcesz ochraniacze? -spytałem.

- Supernova nie potrzebuje ochraniaczy.

Dość szybko założyła wrotki.

- Na co czekasz? Zakładaj swoje - rozkazała.

- Dobrze - zrobiłem to co kazała mi blondynka, założyłem swoje wrotki i razem z nią udałem się na tor.

- Zaczniemy od podstaw,czyli jazda do przodu, do tyłu i tak dalej.

* Parę godzin później *

- Ludmi nie spodziewałem się, że pójdzie Ci tak dobrze.

- W końcu jestem Supernovą.

- Podstawy masz opanowane do perfekcji, więc może spróbujesz coś trudniejszego - zaproponowałem.

- Mówisz coś trudniejszego? Hymm nie wiem, nie wiem. A co dokładniej?

- To - wziąłem ją na ręce.

- Nie Matteo, tylko nie to!Postaw mnie, proszę.

- Mówię Ci będzie odjazdowo- zacząłem kręcić się z Lu na rękach.

- Postaw mnie, proszę -zaczęła się śmiać.

- Nie mam zamiaru. 

* Oczami Luny *

Moja zmiana na torze właśnie się zaczęła, więc szybko ubrałam wrotki i ruszyłam na tor. Pełna radości weszłam na wrotkowisko i od razu mój humor zmienił się o 180 stopni.Widziałam tam Matteo z Ludmiłą. Wyglądali na zakochanych. Zrobiło mi się przykro. Ale co mnie to? Ja mam Simona. Po chwili na tor wkroczyła Ambar i była wściekła. Podjechała do Króla Pawia i jego towarzyszki, a ja przyglądałam się temu wszystkiemu.

- Matteo co ty wyrabiasz?!- spytała rozgniewana Ambar.

- Uczę Ludmiłę jeździć nawrotkach - odpowiedział.

- Matteo możesz mnie już postawić? - poprosiła Ferro.

- Jasne.

- Matteo musimy porozmawiać- powiedziała Smith, bardzo poważnym tonem.

-----------------------------------------------

Tym razem kolejna część składająca się z trzech rozdziałów ^_^ poprzednią znajdziecie ty <link> mam nadzieję, że się podoba i zostawicie po sobie jakiś znak ;) pozdrawiam