ZALOGUJ SIĘ I DOŁĄCZ DO TEGO FANDOMU!
Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że najwięcej informacji dotyczących życia prywatnego Sulejmana Wspaniałego pochodzi z jego twórczości oraz korespondencji.Z listów wymienianych pomiędzy sułtanem a posłami z innych krajów wynika, że był on zagorzałym myśliwym. Potrafił wyjechać na miesiąc polowania, mimo oczekujących na niego posłów Ferdynanda I w 1528 r
Z innych źródeł wynika, że Sulejman uwielbiał organizować wystawne uroczystości. Miał on zwierzyniec, który składał się z egzotycznych zwierząt nieznanych Europejczykom. Zdumieni dyplomaci odwiedzający sułtana mieli okazję zobaczenia parady składającej się z : lwów, lampartów, panter, nosorożców i żyraf. Sulejman Wspaniały posiadał również nabyte w dzieciństwie umiejętności złotnika. Jednak nie zostało nigdzie udokumentowane czy w rzeczywistości je wykorzystywał. Z poezji padyszacha można było również wywnioskować, że sprawowanie władcy wiązało się dla niego z ogromnym stresem. „Sulejman Wspaniały był zdobywcą, który równie dobrze dzierżył pióro co szablę. W chwili śmierci zostawił potężniejsze Imperium i więcej wierszy niż jakikolwiek sułtan”.
Sulejman w poezji zaistniał jako Muhibbi czyli Miłośnik, zakochany. Pisał w języku osmańskim, perskim jak również czasami w arabskim. Preferował lirykę. Jego utwory przepisywali kopiści, którzy dodatkowo oprawiali wszystko w okładki ze skóry z pozłacanymi literami. Tworzył najczęściej tzw. gazele, czyli najbardziej rozpowszechnioną formę poezji orientalnej o różnorodnej tematyce: miłości, rozkoszach picia wina, niedolach i radościach. Dla sułtana pisanie poezji było szansą ucieczki do innego świata, oderwanie się do problemów i trosk.Każdy wie, że największą inspiracją padyszacha była jego miłość życia- Roksolana (Hurrem). Z poezji można wywnioskować, że miała ona wielki wpływ na władcę. Nazywał ją „sekretną powiernicą” co dowodzi, że mogła mieć wpływ nawet na najistotniejsze sprawy wagi państwowej. Moim zdaniem poezja Sulejmana Wspaniałego jest jedną z najpiękniejszych jakie kiedykolwiek powstały. Zachęcam wszystkich do zapoznania się z nią.
Przykładowy wierz Sulejmana (do Hurrem):
"O różo ma! Śmiejąca się twarzo!
Ma właścicielko, ma władczyni, Hurrem!
Ta, co zamienia dzień rozłąki w noc, a noc w gorycz i smutek napełniający mnie tęsknotą.
Tęsknię za aromatem Twych włosów obmytych blaskiem księżyca!
Robisz ze mnie bezradnego i słabego.
Tyś jest moim światłem, tyś jest ma Hurrem!
Czyż nie jest mi dane ujrzeć Cię jeszcze raz na tym świecie?
"Więcej mi nic nie potrzeba, aby tylko stanąć przed Tobą" - powiedziałaś.
Niech świadkiem mi będzie Bóg, który stworzył niebo i ziemię, ja również oprócz tego nic więcej nie chcę.
Jeśli mi nie wierzysz, to posłuchaj zakochanego Muhibbi.
Pragnący cały świat zamienić w cudowny różowy ogród.
O wylecz me serce!
Pozwól spić to odurzające wino z twych ust.
Cierpiąc, modlimy się o lek od przygnębienia i rozłąki.
Ej, pobożny handża,
Ty bez wysiłku raju nie będziesz mógł zdobyć.
Tylko pragnąć ukochanej w ogrodzie, wśród kwiatów miłości i serce niczym u nieustraszonego wojownika zdobywcy,
otworzy tajemnicę namiętności,
a słodkość dotyku jedwabnego loku włosów obdarzy radością.
Przychodzimy na miłosny bazar,
gdzie służą towarami pocałunków,
płacą za nie duszą i sercem i nie targują się.
I powiedziałem: "Ej śliczna! Za co ta gra, tortura i męka?"
A ona odpowiedziała: "Ukochany płacze tylko przez kaprys"
Muhibbi nie będzie pieścić jej policzków
i głaskać delikatnych loków,
Bo szuka nie perfekcyjnego portretu,
lecz żywą, umiłowaną twarz."