Wiele dawnych wierzeń, których echo prawdopodobnie nadal pokutuje wśród bardziej konserwatywnych Turczynek, dotyczy zasad postępowania kobiet w połogu, a dokładnie 40 dni po porodzie. Niegdyś w Turcji powszechnie wierzono, że w tym okresie kobieta nie powinna oddalać się daleko od domu ani zostawać sama w nocy. W pomieszczeniu, w którym śpi świeżo upieczona mama przez pierwsze 40 dni umieszczone są zapałki oraz miotły, a jeżeli noworodek musi pozostać sam w domu, należy położyć w jego pobliżu cebulę oraz czosnek. Zgodnie z dawnym tureckim zabobonem, jeśli przed domem kobiety w połogu przejeżdża orszak ślubny, uważa się, że panna młoda nie będzie miała dzieci.

Jest także wiele interesujących zabobonów związanych bezpośrednio z najmłodszymi, jak na przykład stwierdzenie, że dziecko bawiące się ogniem moczy się w nocy a przeskoczenie bezpośrednio nad najmłodszym wróży mu niski wzrost. Nowo narodzonych dzieci nie powinno myć się w piątek, który w islamie jest dniem świętym, podobnie jak w chrześcijaństwie niedziela. Dzieciom urodzonym w blasku księżyca wróży się duże szczęście i pomyślność, a dziewczynkom dodatkowo piękno i błyszczącą skórę.

Wiele tureckich wierzeń odnosi się bezpośrednio do czasu modlitwy oraz świąt religijnych. Niektóre osoby w Turcji wierzą, że popołudniowej modlitwie nie powinny towarzyszyć prace fizyczne oraz wyrzucanie popiołu, ceremonii ślubnej nie powinno organizować się pomiędzy dwoma „bajramami” a prac domowych nie wypada wykonywać w ciągu pierwszych trzech dni Święta Ofiarowania. Osoby dokonujące rytualnego uboju w trakcie Kurban Bajramu powinni obawiać się, że zwierzyna tuż przed śmiercią wysunie swój język, gdyż jest to znak, że jej właściciel umrze w przeciągu roku (brrr).

• 1 marca do domu mogą wejść wyłącznie jego mieszkańcy.
• Jeżeli pierwsza osoba zobaczona 1 stycznia wygląda dobrze i zdrowo, rok będzie pomyślny; jeśli wygląda źle – ktoś niebawem zachoruje.
• We wtorki zabronione jest robienie prania oraz urządzanie ceremonii ślubnych.
• Każdy, kto wkracza na teren pola 7 sierpnia, będzie sparaliżowany.
• Praca rozpoczęta w poniedziałki zawsze idzie powoli. (Pazartesi başlanan işler ağır gider)
• W trakcie święta Hıdırellez nie powinno się wycinać drzew, zabijać ani liczyć zwierząt; przed wschodem słońca powinno się natomiast przynieść do domu dzbanek wody, zwiastujący dobre zdrowie dla domowników.

Wśród mrocznych tureckich przesądów pokutują przekonania, że wróżbą śmierci jest m.in. wycie psa w trakcie „Ezanu” (muzułmańskie wezwania do modlitwy) oraz hukanie sowy w pobliżu domostwa, co częściową pokrywa się także z dawną polską tradycją ludową. Zdaniem gorliwie przesądnych osób nie wolno żuć gumy po zmroku ponieważ przeżuwa się wówczas martwe ciało, jak również nie powinno się ziewać z otwartymi ustami oraz gwizdać w nocy, gdyż uznaje się to za cytowanie „Ezanu” dla diabła. Turcy posługują się także sporym zestawem przekonań dotyczących zmarłych oraz samych ceremonii pogrzebowych, jak na przykład powszechny zakaz spoglądania na paznokcie w momencie transportu ciała na cmentarz lub obawa, że gdy zmarły nie zamknął oczu, niebawem wezwie w zaświaty kolejną osobę z rodziny. 

• -Utracony ząb powinien być schowany tak, by nikt nie mógł go odnaleźć.
• -Swędzenie nosa to oznaka bycia przedmiotem plotek, swędzenie nóg zwiastuje wyruszenie w podróż a swędzenie dłoni oznacza nadejście pieniędzy.
• -Zakładanie tzw. nogi na nogę postrzegane jest jako grzeszne

• Każdy, kto wycina drzewa lub zabiera glebę z terenu cmentarza bądź zabiera coś z grobu zmarłego, będzie sparaliżowany.
• Nie powinno się wskazywać grobu palcem, bo stanie się on wychudzony i cienki.
• Jeżeli zwierzę wyciąga swój język podczas uboju rytualnego w trakcie Kurban Bajramu, jego właściciel umrze w ciągu roku.
• Sprowadzanie zwłok do wnętrza domostwa przyniesie pecha, a trzech spośród domowników zginie.
• W domu, w którym umyto martwe ciało, przez trzy dni nie powinno się wyłączać światła.
• Jeżeli zwierzę przejdzie przed osobą, która wykonuje rytualną modlitwę nad ciałem zmarłego, modlitwa ta jest nieważna. Na wsiach przed wejściem do domostw układa się kamienie oraz kije, by odgonić zwierzęta.