Czy po epoce sułtanki Turhan Hatice i zakończeniu sułtanatu kobiet, nie było już żadnej wpływowej sułtanki? Otóż nie do końca. Oto sułtanka Emetullah Rabia Gülnuş, która zadecydowała o tym, kto będzie następcą tronu i doprowadziła do wypowiedzenia wojny przeciwko Rosji. A to jeszcze nie wszystko!

Zacznijmy od początku. Sułtanka Rabia przyszła na świat w 1642 roku w mieście Retimno na Krecie, która wówczas znajdowała się we władaniu Wenecji. Późniejsza sułtanka pierwotnie nazywała się Eugenia Vergitsi. Według historycznych opisów była pulchną kobietą średniego wzrostu, o czarnych, prostych włosach i czarnych oczach. Jej ojciec był najprawdopodobniej pochodzącym z Grecji prawosławnym kapłanem. Zaś co do matki, to historycy spekulują, że mogła być spokrewniona z weneckim rodem Verzzizi. Sama Eugenia z pochodzenia jest oficjalnie uznawana za Greczynkę. Niedługo później na Krecie wybucha wojna, podczas której dziewczyna została porwana i trafiła do Imperium Osmańskiego. Miało to miejsce najprawdopodobniej w 1645 lub 1646 roku.

Jako niewolnica trafiła do sułtańskiego haremu, gdzie zdobyła również odpowiednie wykształcenie. Tam też zmieniono pierwotnie jej imię na Mahpare. W międzyczasie, w roku 1648, na tronie zasiada syn sułtanki Turhan Hatice, a zarazem rówieśnik Rabii - Mehmed IV. Po trafieniu do haremu dziewczyna przyciągnęła uwagę sułtana, który się w niej zakochał. To najprawdopodobniej on nadał jej ostateczne imiona - Emetullah Rabia Gülnuş. Została jego Haseki, a nawet prawowitą małżonką. Warto dodać, że była ostatnią w historii nałożnicą oficjalnie poślubioną przez sułtana. Urodziła mu czworo dzieci, w tym dwóch późniejszych następców tronu, co wcześniej udało się tylko sułtance Kösem. Pierwszy syn - Mustafa, urodził się w roku 1664, a drugi - Ahmed, w roku 1673. Oprócz tego była matką sułtanek Fatmy (urodzona w roku 1681) i Hatice (urodzona w roku 1662, jako pierwsze dziecko sułtanki Rabii). Jak się okazuje sama sułtanka Rabia wcale nie była taka słaba. Wprost przeciwnie, zdaniem historyków była bardzo bezwzględną kobietą. Ponoć chciała w tamtym czasie zamordować braci Mehmeda IV - Ahmeda i Sulejmana, czyli następnych w kolejności po Mehmedzie IV do objęcia tronu, gdy ci byli książętami. Jednak powstrzymała ją sułtanka Valide Turhan. Co Rabia chciała dzięki temu zyskać? Wiadomo - pozbyłaby się rywali do tronu dla jej synów, którzy mieliby władzę na wyciągnięcie ręki. Jak potoczyłaby się historia państwa, gdyby ówczesna Haseki dopięła swego? Można gdybać, że po takim "sukcesie" sułtanka Rabia mogłaby zdobyć o wiele większe wpływy i stać się szóstą członkinią, elitarnego sułtanatu kobiet. Ale tego się już nigdy nie dowiemy. Wróćmy więc do historii. Sułtanka Rabia, podobnie jak wiele innych sułtanek, musiała też walczyć z haremowymi rywalkami. Jej najgroźniejszą rywalką była niejaka Gülbeyaz Hatun. Jednak małżonka sułtana znalazła na nią sposób. Według jednej z teorii, gdy faworyta sułtana siedziała na skale obserwując morze, Rabia Gülnuş miała do niej podejść i zepchnąć ją do wody. Zaś według innej wersji, sułtanka Haseki kazała ją udusić i wrzucić jej ciało do morza. Obojętnie jaka jest prawda, możemy być pewni dwóch rzeczy. Po pierwsze: Rabia opanowała sztukę pozbywania się nałożnic, którą po mistrzowsku władała sułtanka Hurrem. Po drugie: Gülbeyaz na pewno wylądowała w morzu. Jak widać sułtanka Rabia miała zadatki na potężną sułtankę. Co jej przeszkodziło? Zapewne dużą rolę odegrała w tym sułtanka Turhan Hatice, gdyż wiadomo że bardzo ograniczała ona wpływy swojej synowej. I jeszcze ciekawostka związana z tym okresem w życiu sułtanki Rabii. Sułtan Mehmed IV słynął z zamiłowania do polowań i często zabierał na nie swoją żonę. A teraz jedziemy dalej. W roku 1683 umiera matka Mehmeda IV - Turhan Hatice. Zaś w roku 1687 sułtan zostaje zdetronizowany i uwięziony w Edirne. Sułtanka Rabia również wyjeżdża do Edirne, gdzie spędza kilka lat wraz mężem.

Sułtan Mehmed umiera w roku 1693, właśnie w Edirne. W międzyczasie tron obejmują bracia Mehmeda - kolejno: Sulejman i Ahmed (to ci, których Rabia chciała się pozbyć). Jednak ich rządy nie trwają długo. Sulejman II umiera w roku 1691, po czterech latach rządów, zaś Ahmed II w roku 1695, również po czterech latach spędzonych na tronie. Wtedy to nastają lepsze czasy dla sułtanki Rabii. Tron obejmuje jej najstarszy syn - Mustafa II, a sułtanka Rabia wraca do pałacu Topkapi jako Valide Sultan. Jednak po 8 latach, w roku 1703, sułtanka Rabia zostaje odesłana do Edirne. Według niektórych badaczy, na własne życzenie. Zresztą, w tamtym okresie sułtanka Valide nie miała zbyt dobrej opinii w społeczeństwie. Sułtan Mustafa jako miejsce swego pobytu preferował raczej Edirne niż Konstantynopol, o co naród obwiniał właśnie sułtankę Rabię. Co do samego wpływu na sułtana i jego decyzje, to jako sułtanka matka była przez niego bardzo szanowana. Sułtan Mustafa okazywał jej publicznie szacunek przy każdej okazji. Często pisał do niej listy, dopytywał się o jej stan zdrowia. Sułtanka Rabia zaś bardzo często ofiarowywała synowi w prezencie konie. Sułtan szanował ją do tego stopnia, że zabronił komukolwiek przebywać w pewnym domu w miejscowości Çorlu, pomiędzy Edirne, a Konstantynopolem, w którym niegdyś jego matka spędziła noc. Patrząc na szacunek jakim ją darzył, można się domyślać, że w kwestii ważnych decyzji, sułtan na pewno liczył się z jej zdaniem. Jednak w sierpniu 1703 r. sułtan Mustafa II zostaje odsunięty od władzy, a niedługo po detronizacji, mianowicie w grudniu tego samego roku, umiera. Władzę w międzyczasie ma objąć syn Emetullah Rabii Gülnuş - Ahmed III. O podjęcie i zatwierdzenie ostatecznej decyzji w sprawie objęcia przez niego tronu, poproszono właśnie sułtankę Rabię. Ta oczywiście zgodziła się (w końcu to była oferta nie do odrzucenia) i na tronie zasiadł jej drugi syn. Nowy władca bardzo cenił matkę, która miała na niego duży wpływ. W związku z tym, że nastroje w społeczeństwie wobec niej nadal nie były najlepsze, Ahmed III uznał, że najlepiej będzie jeśli sułtanka Rabia, będzie przez pewien czas trzymana "na uboczu", z dala od uwagi opinii publicznej, dopóki sytuacja się nie uspokoi. Wkrótce sułtanka Valide wróciła do stolicy, ale nie do Topkapi lecz do Starego Pałacu. Nie była tam jednak więźniem. Wprost przeciwnie. Miała dużo swobody, uczestniczyła w wielu wydarzeniach i była blisko najważniejszej polityki państwowej i swojego syna. Odwiedzała swoje córki, m. in. sułtankę Hatice po narodzinach jej pierwszego dziecka, a także była na ślubie sułtanki Fatmy. Była gościem na różnych paradach oraz jeździła po kraju, odwiedzając różne prowincje. Posiadała wiele ziem i domów. Wraz z sułtanem spotykała się z najważniejszymi urzędnikami państwowymi - paszami, wielkimi wezyrami i sędziami. Nie wykluczone, że miała również swój głos w obsadzie tych stanowisk. Jednak najbardziej zapisała się w historii przez swój udział w wypowiedzeniu wojny przeciwko Rosji w roku 1711. Ponoć to ona odegrała kluczową rolę w tej sprawie i ostatecznie namówiła syna do podjęcia takiego kroku. Wiadomo, że bardzo się udzielała w tej kwestii i doradzała mu. W tej sprawie prowadziła również korespondencję z królem Szwecji Karolem XII. Sułtanka Emetullah Rabia Gülnuş zmarła w 1715 roku, w wieku 73 lat, za panowania jej syna Ahmeda, po 20 latach noszenia tytułu Valide Sultan. Została pochowana w meczecie Yeni Valide na Üsküdarze, który został wybudowany na jej cześć.