Trudno uwierzyć, że w takim świecie, gdzie wszystko było uzależnione od humoru jednego człowieka, mogło być wesoło i zabawnie. A jednak branka Aleksandra – nawet po tragicznych doświadczeniach, po porwaniu, utracie bliskich  - umiała znaleźć w sobie poczucie humoru. Potrafiła rozweselić sułtana Sulejmana i tym podbiła jego serce. Uwielbiał spędzać z nią czas, bo go bawiła, w przeciwieństwie do poważnej, zasmuconej, roniącej łzy Mahidevran.

Hurrem parodiowała różne osoby z haremu, robiła komiczne miny i tryskała śmiechem. Sulejman nazwał ją Radosną (Hurrem). To imię oznaczało je j zwycięstwo, dlatego domagała się, by wszyscy w haremie ją tak nazywali. Ale poza komnatą sypialną Hurrem nie było do śmiechu. Musiała rozsnuć własną siatkę powiązań, aby przetrwać. Śmiech był maską, która umacniała jej pozycję.

Główni bohaterowie nie dostarczali zatem komicznych wątków. Można je jednak znaleźć na drugim planie.

Źródłem humoru było udane trio: Seker Aga, Gul Aga, Sumbul Aga: otyły kucharz i dwaj rywalizujący ze sobą zarządcy haremu. Szczególnie dotyczy to nadzorców, bo kucharz stawał się co najwyżej obiektem żartów lub rozjemcą drobnych starć.

Trzech bohaterów przybliżało życie codzienne haremu z perspektywy eunuchów.

Gul Aga i Sumbul Aga wzajemnie się sobie psocili, złośliwie dogadywali, robili psoty, zastawiali pułapki. Obaj byli przebiegli, sprytni, a do tego łasi na złote monety. Przepychanki obu agów zostały pokazane w komiczny sposób za sprawą gry aktorskiej, a przede wszystkim na niezbyt szkodliwy charakter konfliktu.

Wprawdzie ofiarą konfliktu między agami była Hurrem – bo Gul Aga wiernie jej służył, a Sumbul Aga początkowo brał stronę Mahidevran, spiskował przeciw Hurrem z Valide Sułtan, to jednak ostatecznie –po odejściu Gula Agi – to Sumbul zastąpił jego miejsce. Można by sądzić, że Sumbulowi zabrakło sympatycznego „wroga”. bo po wyrzuceniu przez Mahidevran Gul Agi, stał się on bliskim sługą Hurrem. Stał się nie tylko jej najwierniejszym sługą, ale z czasem również przyjacielem i doradcą.

Przed zniknięciem Gul Agi nie brakowało scen komicznych z udziałem Gul Agi i Sumbula.

Szczególny urok wprowadzał do nich aktor odtwarzający Sumbula poprzez wydawanie zabawnych dźwięków i wykonywanie niestandardowych gestów. Widzowie zachwycali się świetną grą Selima Bayraktara, jego mimiką, głosem, zabawnym pomrukiwaniem i błyskotliwymi ripostami.

Po odejściu Gul Agi, który został oddalony z pałacu Topkapi za udział w spisku przeciwko Mahidevran (którą Hurrem usiłowała wrobić w zamach na życie Valide), ubyło komicznych scen.

Zostały jedynie żarty pomiędzy grubym kucharzem pałacowym a niezastąpionym Sumbulem. Z czasem jednak i one ustąpiły klimatowi grozy, który poszerzał się w trakcie panowania sułtana Sulejmana.

W kontynuacji „Wspaniałe stulecie: Kosem” trudno przywołać postać komiczną na miarę Sumbula i jego towarzyszy: Gul Agi i Seker Agi. 

Czy to wpłynęło na zubożenie wrażeń, jakich dostarczał serial "Wspaniałe stulecie: Kosem"?