Została sułtanem w 1861 roku w wieku 31 lat po 21 latach spędzonych w kefesie.

Ojcem był Mahmud II, matka Pertevnival.

Abdülaziz był pierwszym sułtanem osmańskim, który odbył podróż poza granicę swojego imperium w celu innym niż prowadzenie wojny. W 1867 roku na zaproszenie Ludwika Napoleona pojechał do Paryża obejrzeć Wielką Wystawę Powszechną. Odwiedził również Anglię, gdzie spotkał się z królową Wiktorią.  Stamtąd wrócił na kontynent, gdzie został podjęty przez króla Leopolda w Brukseli, cesarza Wilhelma w Koblencji i Franciszka Józefa w Wiedniu.

Starał się zacieśnić więzy łączące Osmanów z zachodnimi mocarstwami.

Swoją rozrzutnością Abdülaziz prześcignął swoich poprzedników.

Na początku swego panowania Abdülaziz zamówił nowe pałace w Beylerbeyi (1856) i Ciragan (1872). W międzyczasie wzniósł nowy letni pałac w Kagithanie nad Słodkimi wodami Europy, pałacyk myśliwski w Maslak na wzgórzach nad europejski brzegiem Bosforu i dwie wille na brzegach morza Marmara za miastem. Oprócz tego wzniósł też meczet sułtański w Stambule, a w Aksaray poświęcony jego matce, Pertevnival  Valide Sultan.

Kłopotów przysporzyła mu klęska nieurodzaju w 1873 roku oraz głęboki kryzys finansowy państwa. 30 maja 1876 roku Abdülaziz został zmuszony do abdykacji. W kilka dni później zginął śmiercią samobójczą.

Został sułtanem Imperium Osmańskiego 30 maja 1876 roku w wieku 36 lat po 15 latach spędzonych w kefesie.

Syn sułtana Abdulmecida, matka Sevkefzy Sultan, bratanek sułtana Abdülaziza.

Po 93 dniach panowania został obalony pod pretekstem choroby psychicznej i uwięzionyw pałacu Çiragan, gdzie pozostał aż do śmierci w 1904 roku.

Został sultanem  Imperium Osmańskiego 31 sierpnia 1876 roku w wieku 34 lat.

Syn sułtana Abdulmecida, matka Trimujgan,  brat sułtana Murada V.

Jego rządy były nieudolne i despotyczne, jednak potrafił walczyć z pałacowymi intrygami, posuwającymi się aż do zamachów na jego życie (grudzień 1878).  Rzezie Ormian z 1894-1898 wywołały oburzenie na całym świecie i nadanie mu przydomka „krwawego” lub „czerwonego”. Zmuszony dramatyczną sytuacją budżetu państwa, musiał wyrazić zgodę na międzynarodową kontrolę finansów Imperium Osmańskiego.

27 kwietnia 1909 roku, jako podejrzany o organizację kontrrewolucyjnego przewrotu został zdetronizowany i internowany do Salonik.