Osmański Sułtanat zdecydowanie nie był łatwym kawałkiem chleba. Przygotowałam dla Was galerię wybranych, "ciekawych" Sułtanów i co za tym idzie - "ciekawostek" od których dostaniecie "gęsiej skórki". W nawiasie podałam okres panowania sułtanów.

Źródła historyczne podają, że Mehmed II nie przepadał za kobietami i przedkładał politykę nad haremowe plotki. Historiografia wskazuje również niedwuznacznie, że nie stronił od mężczyzn. Miał jedną wielką słabość – swój pałacowy ogródek. Podobno zajmował się nim tylko on i nikomu nie pozwalał się do niego zbliżać. Opieka nad wyhodowanymi przez siebie samego roślinami dawała mu ogromną satysfakcję. Na grobowcu Mehmeda umieszczony został (z jego własnego rozkazu) napis: „Zamierzałem podbić Rodos i podporządkować sobie Italię”.

Miał 10 żon. 3 lipca 1503 r. Leonardo da Vinci wysłał do niego list, oferując mu swoje usługi inżynierskie. Oferował mu min. zbudowanie mostu w Konstantynopolu.

Zasłynął z niezwykłego okrucieństwa, a zarazem talentu militarnego. Objął władzę po obaleniu swego ojca (którego później kazał otruć) i zabiciu swoich braci. Powiększył Imperium Osmańskie trzykrotnie. Był jednym z najlepszych władców imperium. Panował zaledwie 8 lat i zmarł najprawdopodobniej na raka.

Pisał liczne erotyki i listy miłosne adresowane do Hurrem. W Turcji znany jako kannuni, czyli prawodawca, gdyż ujednolicił i uporządkował prawo dla imperium. Zmarł w 1566 roku podczas oblężenia Szigetváru, w trakcie wyprawy na Węgry. Jego śmierć tajono przed żołnierzami przez czterdzieści dni.

Najmniej zdolny z rodzeństwa. Alkoholik i kobieciarz. Teoria na temat jego śmierci mówi, że goniąc po pijanemu nałożnicę przewrócił się w łaźni (tur. hammamie) i uderzył głową o podłogę.

Prawdopodobnie miał ponad setkę potomstwa, lecz większość nie dożyła nawet do końca jego panowania.

Zaraz po objęciu tronu postanowił zabić 19 swoich braci.

W okresie jego panowania w imperium osmańskim zaczęto używać tytoniu. Zmarł na tyfus.

Niedorozwinięty umysłowo lub chory psychicznie, za Ahmeda I kilkanaście lat spędził w areszcie domowym, pozostawał pod wpływem politycznym kliki dworskiej.

Sułtan zginął uduszony w czasie przewrotu pałacowego, dokonanego przez rozwścieczoną gwardię janczarską.

Zakazał (pod groźbą kary śmierci) palenia tytoniu, spożywania alkoholu i kawy (choć sam był alkoholikiem). Władca zmarł z powodu marskości wątroby.

Charakteryzowała go wysoka skłonność do okrucieństwa i wyuzdania seksualnego. Miał problemy psychiczne. Ponoć, gdy się nudził chodził nad Bosfor i „karmił” rybki monetami ze skarbca. Dopuszczał się gwałtów na dziewicach sprowadzanych z jego rozkazu do pałacowego ogrodu, po czym na skutek zakochania się w "Kostce Cukru" (nazywanej tak przez niego korpulentnej kochance) kazał wymordować liczący 280 kobiet harem w celu uśmierzenia zazdrości swej konkubiny. Związane w worku ofiary utopiono w rzece. Brutalność i niezrównoważenie psychiczne Ibrahima I przyczyniły się do jego obalenia, gdy jedyna ocalała z pogromu nałożnica zrelacjonowała występek władcy tureckiemu ludowi. Utraciwszy władzę, Ibrahim I został zamknięty w klatce, a następnie zgładzony poprzez tradycyjne wówczas uduszenie cięciwą z łuku.

Niepowodzenia i klęski wojskowe doprowadziły do rewolty wojskowej, obalenia sułtana w 1687 r. i uwięzienia go w Edirne. Szybko został uduszony przez janczarów.

Popełnił samobójstwo.

Został obalony w wyniku przewrotu pałacowego janczarów.

Zanim został sułtanem, całe swoje życie spędził zamknięty w kafesie. Było to specjalne pomieszczenie w pałacu, gdzie następców tronu trzymano pod strażą. Efektem pobytu w kafes były dziwaczne zwyczaje i zachowanie sułtana. Na przykład nie lubił muzyki i wygnał wszystkich muzyków, a także nie znosił towarzystwa kobiet.

http://fandoms.pl/king-include/buzzupload/800px-abdülhamid_i_by_john_young-4082298092.jpg

Zasłynął w Europie wielkim zwycięstwem nad cesarzem Józefem II w bitwie pod Karánsebes, w której nie stracił nawet jednego żołnierza.

Władca znany głównie z liberalnych poglądów i reform. Zlikwidował konserwatywnych janczarów, a później spahisów. Przeniósł się z pałacu Topkapi do nowo wybudowanego Dolamahce (którego budowa zrujnowała skarbiec państwa). Nakazał reformę ubioru z długich kaftanów i turbanów na mundury i fezy (czerwone czapki z frędzlem).

Miał 27 żon, lub więcej...

Został zmuszony do abdykacji. W kilka dni później zginął śmiercią samobójczą.

Po wiadomości o śmierci i potwierdzonych później pogłoskach o zamordowaniu odsuniętego od władzy kilka dni wcześniej AbdulAziza, Murad zemdlał, a po odzyskaniu przytomności wymiotował przez półtorej doby. Ze względu na załamanie nerwowe nie był w stanie pełnić funkcji i ogłosić przygotowanej już nowej konstytucji. Po 93 dniach panowania został obalony pod pretekstem choroby psychicznej i uwięziony w pałacu Çiragan, gdzie pozostał aż do śmierci.